| Revision as of 16:02, 14 February 2016 (edit) SvDijk (Talk | contribs) (New page: <br>__NOEDITSECTION__ == Catharina van Rees == <br><br><br> [http://resources.huygens.knaw.nl/womenwriters/vre/persons/8c7fe073-4c09-42ee-b331-a078fb82452f '''Catharina van Rees'''] heef...) ← Previous diff |
Current revision (16:45, 14 February 2016) (edit) (undo) SvDijk (Talk | contribs) |
||
| Line 1: | Line 1: | ||
| <br>__NOEDITSECTION__ | <br>__NOEDITSECTION__ | ||
| - | == Catharina van Rees == | + | == Christine Doorman == |
| <br><br><br> | <br><br><br> | ||
| - | [http://resources.huygens.knaw.nl/womenwriters/vre/persons/8c7fe073-4c09-42ee-b331-a078fb82452f '''Catharina van Rees'''] heeft als getalenteerd componiste al op jonge leeftijd succes. Toch laat ze de kans schieten om zich voor de muziek te laten opleiden in Parijs, omdat haar moeder dat voor een meisje van haar stand niet betamelijk vindt. Dit betekent echter niet dat Van Rees de rest van haar leven een onderdanige vrouw wordt. Vanaf de jaren zestig zal ze naast haar composities van zich laten horen met biografieën van componisten, maar ook met artikelen en romans die vaak een feministische boodschap hebben. Zo pleit ze in 1870, onder het pseudoniem Celestine, voor meisjesscholen voor middelbaar onderwijs in haar ''Open brief aan hare vrouwelijke landgenooten''.<br><br> | + | Al op jonge leeftijd schrijft de Utrechtse [http://resources.huygens.knaw.nl/womenwriters/vre/persons/e1b31db2-e1e1-4cf8-983f-227c5e632c2f '''Christine Doorman'''] verhalen. Voor zover bekend debuteert ze in 1887 met ''De Lotgevallen van een Geit'' – dat ook door de heel jonge '''Simon Vestdijk''' is gelezen. Daarna verschijnen haar vertellingen ‘voor jongens en meisjes’ snel achter elkaar. Ze reist veel en die ervaringen en indrukken verwerkt ze in haar teksten. Zo ontstaat ''Van het wonderland'' (1892) na een reis naar Constantinopel en Smyrna. Opvallend is dat ze de verhalen laat vertellen door zwaluwen (dieren spelen in haar werk voor jonge kinderen vaak een rol). <br><br> |
| - | Van Rees blijft het grootste deel van haar leven gedreven om bij te dragen aan de feministische dialoog in Nederland, ondanks lange verblijven in Duitsland en een toenemende teleurstelling in de Nederlandse pers. Ze onderhoudt contact met Duitse feministen als '''Louise Otto-Peters''', en draagt bij aan de door '''Betsy Perk''' opgerichte vrouwenbladen ''Onze Roeping'' en ''Ons Streven''. Ook vraagt uitgever Bohn haar een reeks op te zetten. In deze ''Bibliotheek van Nederlandse Schrijfsters'' wordt werk van '''Elise van Calcar''', '''Virginie Loveling''', '''Jacoba van Westrheene''' en anderen opgenomen; maar de serie kampt met slechte verkoopcijfers en wordt gestaakt. <br><br> | + | ‘Ik ben kinderschrijfster – wil de kinderen laten voelen het ‘echte en eeuwig ware’, kinderen begrijpen me – ouders niet altijd en uitgevers, boekverkopers nog veel minder’, schrijft ze aan journalist en schrijver '''Henri Borel'''.<br><br> |
| + | |||
| + | Na 1900 legt ze zich meer en meer toe op het sprookje. Ze verdiept zich in de oorsprong ervan. Ze geeft lezingen, vertaalt en bewerkt sprookjes uit diverse culturen. Naar aanleiding van haar bewerking van de ''Sprookjes van Moeder de Gans'' gaat in 1917 de Utrechtse mediëviste '''Johanna Snellen''' in op de vraag: ‘Is dat nu nog nodig, weer een bewerking van deze over- en overbekende sprookjes?’, en haar antwoord is een volmondig ja, vanwege de manier waarop zij ‘nieuw leven heeft geschonken aan deze oude verhalen’.<br><br> | ||
| + | |||
| + | Haar ''Sprookjes'' van '''Hans Andersen''' (heruitgegeven tot in de jaren zeventig) tonen ook haar verwantschap met de Deense schrijver, over wiens leven en werk ze ''Uren met Andersen'' publiceert. Die verwantschap geldt nog sterker voor de Zweedse '''Selma Lagerlöf''' met wie ze jarenlang bevriend is. Voor haar werk over Lagerlöf ontvangt ze van de Zweedse koning de gouden Wasa-medaille. | ||
| - | Ook andere tegenslagen maken dat zij steeds meer gedesillusioneerd raakt. Toch blijft Catharina van Rees gedurende de rest van de 19e eeuw productief – deels vanwege constante geldzorgen. Maar ook in die omstandigheden wil ze zich niet aan de voor vrouwen geldende normen onderwerpen, en blijft ze componeren en schrijven. | ||
| Line 18: | Line 21: | ||
| <hr> | <hr> | ||
| <br> | <br> | ||
| - | *Conferences and activities > [http://www.womenwriters.nl/index.php/Travelling_TexTs HERA TTT meetings] > [http://www.womenwriters.nl/index.php/Exhibition Dutch meeting 2015: Workshop and Exhibition] > [http://www.womenwriters.nl/index.php/Nineteenth-century_Dutch_women_authors 19 19th-century Dutch women authors] > Van Rees<br><br> | + | *Conferences and activities > [http://www.womenwriters.nl/index.php/Travelling_TexTs HERA TTT meetings] > [http://www.womenwriters.nl/index.php/Exhibition Dutch meeting 2015: Workshop and Exhibition] > [http://www.womenwriters.nl/index.php/Nineteenth-century_Dutch_women_authors 19 19th-century Dutch women authors] > Doorman<br><br> |
Current revision
Christine Doorman
Al op jonge leeftijd schrijft de Utrechtse Christine Doorman verhalen. Voor zover bekend debuteert ze in 1887 met De Lotgevallen van een Geit – dat ook door de heel jonge Simon Vestdijk is gelezen. Daarna verschijnen haar vertellingen ‘voor jongens en meisjes’ snel achter elkaar. Ze reist veel en die ervaringen en indrukken verwerkt ze in haar teksten. Zo ontstaat Van het wonderland (1892) na een reis naar Constantinopel en Smyrna. Opvallend is dat ze de verhalen laat vertellen door zwaluwen (dieren spelen in haar werk voor jonge kinderen vaak een rol).
‘Ik ben kinderschrijfster – wil de kinderen laten voelen het ‘echte en eeuwig ware’, kinderen begrijpen me – ouders niet altijd en uitgevers, boekverkopers nog veel minder’, schrijft ze aan journalist en schrijver Henri Borel.
Na 1900 legt ze zich meer en meer toe op het sprookje. Ze verdiept zich in de oorsprong ervan. Ze geeft lezingen, vertaalt en bewerkt sprookjes uit diverse culturen. Naar aanleiding van haar bewerking van de Sprookjes van Moeder de Gans gaat in 1917 de Utrechtse mediëviste Johanna Snellen in op de vraag: ‘Is dat nu nog nodig, weer een bewerking van deze over- en overbekende sprookjes?’, en haar antwoord is een volmondig ja, vanwege de manier waarop zij ‘nieuw leven heeft geschonken aan deze oude verhalen’.
Haar Sprookjes van Hans Andersen (heruitgegeven tot in de jaren zeventig) tonen ook haar verwantschap met de Deense schrijver, over wiens leven en werk ze Uren met Andersen publiceert. Die verwantschap geldt nog sterker voor de Zweedse Selma Lagerlöf met wie ze jarenlang bevriend is. Voor haar werk over Lagerlöf ontvangt ze van de Zweedse koning de gouden Wasa-medaille.
SvD, February 2016
- Conferences and activities > HERA TTT meetings > Dutch meeting 2015: Workshop and Exhibition > 19 19th-century Dutch women authors > Doorman