| Revision as of 16:03, 14 February 2016 (edit) SvDijk (Talk | contribs) (New page: <br>__NOEDITSECTION__ == Catharina van Rees == <br><br><br> [http://resources.huygens.knaw.nl/womenwriters/vre/persons/8c7fe073-4c09-42ee-b331-a078fb82452f '''Catharina van Rees'''] heef...) ← Previous diff |
Current revision (16:51, 14 February 2016) (edit) (undo) SvDijk (Talk | contribs) |
||
| Line 1: | Line 1: | ||
| <br>__NOEDITSECTION__ | <br>__NOEDITSECTION__ | ||
| - | == Catharina van Rees == | + | == Nellie van Kol == |
| <br><br><br> | <br><br><br> | ||
| - | [http://resources.huygens.knaw.nl/womenwriters/vre/persons/8c7fe073-4c09-42ee-b331-a078fb82452f '''Catharina van Rees'''] heeft als getalenteerd componiste al op jonge leeftijd succes. Toch laat ze de kans schieten om zich voor de muziek te laten opleiden in Parijs, omdat haar moeder dat voor een meisje van haar stand niet betamelijk vindt. Dit betekent echter niet dat Van Rees de rest van haar leven een onderdanige vrouw wordt. Vanaf de jaren zestig zal ze naast haar composities van zich laten horen met biografieën van componisten, maar ook met artikelen en romans die vaak een feministische boodschap hebben. Zo pleit ze in 1870, onder het pseudoniem Celestine, voor meisjesscholen voor middelbaar onderwijs in haar ''Open brief aan hare vrouwelijke landgenooten''.<br><br> | + | [http://resources.huygens.knaw.nl/womenwriters/vre/persons/756cbfc5-14bb-407a-afe0-07df36303c3a '''Nellie van Kol'''] was een zeer actieve vrouw. Kort na haar dood (in Utrecht) schrijft haar dochter: ‘Zoolang ik terugdenken kan, zie ik ma zittend aan de schrijftafel, want zij moèst – al het andere opzij zettend – werken, werken voor anderen’. Geboren in Den Bosch en opgeleid tot onderwijzeres, vertrekt zij in 1875 naar Nederlands-Indië. Ze ontmoet daar haar man en krijgt vier kinderen, van wie er twee heel jong sterven. In 1892 komen zij definitief terug naar Nederland.<br><br> |
| - | Van Rees blijft het grootste deel van haar leven gedreven om bij te dragen aan de feministische dialoog in Nederland, ondanks lange verblijven in Duitsland en een toenemende teleurstelling in de Nederlandse pers. Ze onderhoudt contact met Duitse feministen als '''Louise Otto-Peters''', en draagt bij aan de door '''Betsy Perk''' opgerichte vrouwenbladen ''Onze Roeping'' en ''Ons Streven''. Ook vraagt uitgever Bohn haar een reeks op te zetten. In deze ''Bibliotheek van Nederlandse Schrijfsters'' wordt werk van '''Elise van Calcar''', '''Virginie Loveling''', '''Jacoba van Westrheene''' en anderen opgenomen; maar de serie kampt met slechte verkoopcijfers en wordt gestaakt. <br><br> | + | Hier houdt ze het contact met Indië aan (zo correspondeert ze met '''Kartini'''), maar ze wordt ook medeoprichtster van de ‘Vereeniging Onderlinge Vrouwen-bescherming’ (1897), die ongehuwde en alleenstaande moeders steunt. Wat betreft de rechten van buitenechtelijke kinderen neemt Nellie van Kol, die ook redactrice is van het socialistische blad ''De Vrouw'' (1893-1900), een radicaler standpunt in dan bijvoorbeeld '''Wilhelmina Drucker''': ze heeft er geen probleem mee de namen van de verwekkers bij de politie te laten registreren.<br><br> |
| - | Ook andere tegenslagen maken dat zij steeds meer gedesillusioneerd raakt. Toch blijft Catharina van Rees gedurende de rest van de 19e eeuw productief – deels vanwege constante geldzorgen. Maar ook in die omstandigheden wil ze zich niet aan de voor vrouwen geldende normen onderwerpen, en blijft ze componeren en schrijven. | + | Haar aandacht gaat steeds meer uit naar kinderlectuur. Beroemd wordt haar ''Gids''-artikel uit 1899 ‘Wat zullen de kinderen lezen?’. In de jaren 80 was Van Kol al redactrice geworden van de ''Indische kindercourant''. In 1895 begint ze ''Ons Blaadje'', om arbeiderskinderen van goedkope en goede lectuur te voorzien. Vanaf 1898 volgt de ‘Volks-Kinderbibliotheek van Nellie’, waarin tot 1914 88 deeltjes verschijnen. Haar lezertjes reageren er ook op; '''Frans Netscher''' noemt haar in 1898 niet voor niets ‘De Kinderkoningin’. <br><br> |
| + | |||
| + | Na haar dood publiceert '''Nienke van Hichtum''', die ook aan ''Ons Blaadje'' meegewerkt had, ''Nellie's groote vertelselboek. Sprookjes en vertellingen van Mevrouw van Kol''. Dat bevatte plaatjes: die waren altijd afwezig geweest omdat ‘Nellie haar werk zoo goedkoop wou maken als ‘t maar kon, opdat ook arme ouders het voor hun kinderen konden koopen’. | ||
| Line 18: | Line 20: | ||
| <hr> | <hr> | ||
| <br> | <br> | ||
| - | *Conferences and activities > [http://www.womenwriters.nl/index.php/Travelling_TexTs HERA TTT meetings] > [http://www.womenwriters.nl/index.php/Exhibition Dutch meeting 2015: Workshop and Exhibition] > [http://www.womenwriters.nl/index.php/Nineteenth-century_Dutch_women_authors 19 19th-century Dutch women authors] > Van Rees<br><br> | + | *Conferences and activities > [http://www.womenwriters.nl/index.php/Travelling_TexTs HERA TTT meetings] > [http://www.womenwriters.nl/index.php/Exhibition Dutch meeting 2015: Workshop and Exhibition] > [http://www.womenwriters.nl/index.php/Nineteenth-century_Dutch_women_authors 19 19th-century Dutch women authors] > Van Kol<br><br> |
Current revision
Nellie van Kol
Nellie van Kol was een zeer actieve vrouw. Kort na haar dood (in Utrecht) schrijft haar dochter: ‘Zoolang ik terugdenken kan, zie ik ma zittend aan de schrijftafel, want zij moèst – al het andere opzij zettend – werken, werken voor anderen’. Geboren in Den Bosch en opgeleid tot onderwijzeres, vertrekt zij in 1875 naar Nederlands-Indië. Ze ontmoet daar haar man en krijgt vier kinderen, van wie er twee heel jong sterven. In 1892 komen zij definitief terug naar Nederland.
Hier houdt ze het contact met Indië aan (zo correspondeert ze met Kartini), maar ze wordt ook medeoprichtster van de ‘Vereeniging Onderlinge Vrouwen-bescherming’ (1897), die ongehuwde en alleenstaande moeders steunt. Wat betreft de rechten van buitenechtelijke kinderen neemt Nellie van Kol, die ook redactrice is van het socialistische blad De Vrouw (1893-1900), een radicaler standpunt in dan bijvoorbeeld Wilhelmina Drucker: ze heeft er geen probleem mee de namen van de verwekkers bij de politie te laten registreren.
Haar aandacht gaat steeds meer uit naar kinderlectuur. Beroemd wordt haar Gids-artikel uit 1899 ‘Wat zullen de kinderen lezen?’. In de jaren 80 was Van Kol al redactrice geworden van de Indische kindercourant. In 1895 begint ze Ons Blaadje, om arbeiderskinderen van goedkope en goede lectuur te voorzien. Vanaf 1898 volgt de ‘Volks-Kinderbibliotheek van Nellie’, waarin tot 1914 88 deeltjes verschijnen. Haar lezertjes reageren er ook op; Frans Netscher noemt haar in 1898 niet voor niets ‘De Kinderkoningin’.
Na haar dood publiceert Nienke van Hichtum, die ook aan Ons Blaadje meegewerkt had, Nellie's groote vertelselboek. Sprookjes en vertellingen van Mevrouw van Kol. Dat bevatte plaatjes: die waren altijd afwezig geweest omdat ‘Nellie haar werk zoo goedkoop wou maken als ‘t maar kon, opdat ook arme ouders het voor hun kinderen konden koopen’.
SvD, February 2016
- Conferences and activities > HERA TTT meetings > Dutch meeting 2015: Workshop and Exhibition > 19 19th-century Dutch women authors > Van Kol