| Revision as of 16:03, 14 February 2016 (edit) SvDijk (Talk | contribs) (New page: <br>__NOEDITSECTION__ == Catharina van Rees == <br><br><br> [http://resources.huygens.knaw.nl/womenwriters/vre/persons/8c7fe073-4c09-42ee-b331-a078fb82452f '''Catharina van Rees'''] heef...) ← Previous diff |
Revision as of 16:55, 14 February 2016 (edit) (undo) SvDijk (Talk | contribs) Next diff → |
||
| Line 1: | Line 1: | ||
| <br>__NOEDITSECTION__ | <br>__NOEDITSECTION__ | ||
| - | == Catharina van Rees == | + | == Tine van Berken == |
| <br><br><br> | <br><br><br> | ||
| - | [http://resources.huygens.knaw.nl/womenwriters/vre/persons/8c7fe073-4c09-42ee-b331-a078fb82452f '''Catharina van Rees'''] heeft als getalenteerd componiste al op jonge leeftijd succes. Toch laat ze de kans schieten om zich voor de muziek te laten opleiden in Parijs, omdat haar moeder dat voor een meisje van haar stand niet betamelijk vindt. Dit betekent echter niet dat Van Rees de rest van haar leven een onderdanige vrouw wordt. Vanaf de jaren zestig zal ze naast haar composities van zich laten horen met biografieën van componisten, maar ook met artikelen en romans die vaak een feministische boodschap hebben. Zo pleit ze in 1870, onder het pseudoniem Celestine, voor meisjesscholen voor middelbaar onderwijs in haar ''Open brief aan hare vrouwelijke landgenooten''.<br><br> | + | [http://resources.huygens.knaw.nl/womenwriters/vre/persons/a153a90b-4634-4780-947b-538724e3e08d '''Tine van Berken'''] (pseudoniem van de Amsterdamse Anna Christina Witmond-Berkhout) moet al flink ziek zijn als ze in een brief aan '''Top Naeff''' toezegt haar artikel te zullen plaatsen in het tijdschrift ''Lente''. Want wie de bewuste uitgave van ''Lente'' inkijkt, vindt niet alleen het artikel van de dan nog onbekende Naeff, maar ook het ''In Memoriam'' van de op dat moment veel gelezen Van Berken, die op 7 december 1899 op 29-jarige leeftijd overleed aan de gevolgen van tuberculose. |
| - | Van Rees blijft het grootste deel van haar leven gedreven om bij te dragen aan de feministische dialoog in Nederland, ondanks lange verblijven in Duitsland en een toenemende teleurstelling in de Nederlandse pers. Ze onderhoudt contact met Duitse feministen als '''Louise Otto-Peters''', en draagt bij aan de door '''Betsy Perk''' opgerichte vrouwenbladen ''Onze Roeping'' en ''Ons Streven''. Ook vraagt uitgever Bohn haar een reeks op te zetten. In deze ''Bibliotheek van Nederlandse Schrijfsters'' wordt werk van '''Elise van Calcar''', '''Virginie Loveling''', '''Jacoba van Westrheene''' en anderen opgenomen; maar de serie kampt met slechte verkoopcijfers en wordt gestaakt. <br><br> | + | Uit de brief blijkt dat Van Berken Top Naeffs beroemd geworden boek ''School-idyllen'' (1900) nog net heeft kunnen lezen. Net als de Amerikaanse '''Louisa Alcott''' – die ook vrouwen als '''Marie Henriette Koorders-Boeke''' en '''Geertruida Kapteyn-Muysken''' inspireerde – wordt Van Berken een belangrijk voorbeeld voor Top Naeff. Tussen 1894 en 1899 had zij een indrukwekkend aantal meisjesboeken en kinderboeken geschreven, waaronder bestsellers als ''Een klaverblad van vier'' (1894). Ze vertaalde uit het Engels en Duits en was binnen korte tijd een belangrijke inkomstenbron geworden voor haar uitgever Becht. |
| - | Ook andere tegenslagen maken dat zij steeds meer gedesillusioneerd raakt. Toch blijft Catharina van Rees gedurende de rest van de 19e eeuw productief – deels vanwege constante geldzorgen. Maar ook in die omstandigheden wil ze zich niet aan de voor vrouwen geldende normen onderwerpen, en blijft ze componeren en schrijven. | + | Ook tijdens haar ziekte moet ze veel hebben geschreven, getuige het postuum verschenen ''Van een grootmoeder en zeven kleinkinderen'' (1900), waar de hoofdpersoon zich in de laatste levensfase bevindt. |
| + | |||
| + | De historicus '''Jan ten Brink''' spreekt zijn bewondering uit voor haar werk: zij ‘maakte onder den ps. Tine van Berken, in zeer korten tijd grooten naam als kinderschrijfster van meer dan gewoon talent’. Eén van haar trouwe lezeressen zou later de moeder worden van de Belgische auteur '''Johan Daisne''': zij bracht haar enthousiasme op haar zoon over. Hij raakte bezeten van haar werk, kocht haar brieven op en schreef de biografie ''Tine van Berken of de intelligentie der ziel'' (1962). | ||
| Line 18: | Line 20: | ||
| <hr> | <hr> | ||
| <br> | <br> | ||
| - | *Conferences and activities > [http://www.womenwriters.nl/index.php/Travelling_TexTs HERA TTT meetings] > [http://www.womenwriters.nl/index.php/Exhibition Dutch meeting 2015: Workshop and Exhibition] > [http://www.womenwriters.nl/index.php/Nineteenth-century_Dutch_women_authors 19 19th-century Dutch women authors] > Van Rees<br><br> | + | *Conferences and activities > [http://www.womenwriters.nl/index.php/Travelling_TexTs HERA TTT meetings] > [http://www.womenwriters.nl/index.php/Exhibition Dutch meeting 2015: Workshop and Exhibition] > [http://www.womenwriters.nl/index.php/Nineteenth-century_Dutch_women_authors 19 19th-century Dutch women authors] > Van Berken<br><br> |
Revision as of 16:55, 14 February 2016
Tine van Berken
Tine van Berken (pseudoniem van de Amsterdamse Anna Christina Witmond-Berkhout) moet al flink ziek zijn als ze in een brief aan Top Naeff toezegt haar artikel te zullen plaatsen in het tijdschrift Lente. Want wie de bewuste uitgave van Lente inkijkt, vindt niet alleen het artikel van de dan nog onbekende Naeff, maar ook het In Memoriam van de op dat moment veel gelezen Van Berken, die op 7 december 1899 op 29-jarige leeftijd overleed aan de gevolgen van tuberculose.
Uit de brief blijkt dat Van Berken Top Naeffs beroemd geworden boek School-idyllen (1900) nog net heeft kunnen lezen. Net als de Amerikaanse Louisa Alcott – die ook vrouwen als Marie Henriette Koorders-Boeke en Geertruida Kapteyn-Muysken inspireerde – wordt Van Berken een belangrijk voorbeeld voor Top Naeff. Tussen 1894 en 1899 had zij een indrukwekkend aantal meisjesboeken en kinderboeken geschreven, waaronder bestsellers als Een klaverblad van vier (1894). Ze vertaalde uit het Engels en Duits en was binnen korte tijd een belangrijke inkomstenbron geworden voor haar uitgever Becht.
Ook tijdens haar ziekte moet ze veel hebben geschreven, getuige het postuum verschenen Van een grootmoeder en zeven kleinkinderen (1900), waar de hoofdpersoon zich in de laatste levensfase bevindt.
De historicus Jan ten Brink spreekt zijn bewondering uit voor haar werk: zij ‘maakte onder den ps. Tine van Berken, in zeer korten tijd grooten naam als kinderschrijfster van meer dan gewoon talent’. Eén van haar trouwe lezeressen zou later de moeder worden van de Belgische auteur Johan Daisne: zij bracht haar enthousiasme op haar zoon over. Hij raakte bezeten van haar werk, kocht haar brieven op en schreef de biografie Tine van Berken of de intelligentie der ziel (1962).
SvD, February 2016
- Conferences and activities > HERA TTT meetings > Dutch meeting 2015: Workshop and Exhibition > 19 19th-century Dutch women authors > Van Berken