| Revision as of 16:01, 14 February 2016 (edit) SvDijk (Talk | contribs) (New page: <br>__NOEDITSECTION__ == Catharina van Rees == <br><br><br> [http://resources.huygens.knaw.nl/womenwriters/vre/persons/8c7fe073-4c09-42ee-b331-a078fb82452f '''Catharina van Rees'''] heef...) ← Previous diff |
Current revision (16:19, 14 February 2016) (edit) (undo) SvDijk (Talk | contribs) |
||
| Line 1: | Line 1: | ||
| <br>__NOEDITSECTION__ | <br>__NOEDITSECTION__ | ||
| - | == Catharina van Rees == | + | == Johanna van Woude == |
| <br><br><br> | <br><br><br> | ||
| - | [http://resources.huygens.knaw.nl/womenwriters/vre/persons/8c7fe073-4c09-42ee-b331-a078fb82452f '''Catharina van Rees'''] heeft als getalenteerd componiste al op jonge leeftijd succes. Toch laat ze de kans schieten om zich voor de muziek te laten opleiden in Parijs, omdat haar moeder dat voor een meisje van haar stand niet betamelijk vindt. Dit betekent echter niet dat Van Rees de rest van haar leven een onderdanige vrouw wordt. Vanaf de jaren zestig zal ze naast haar composities van zich laten horen met biografieën van componisten, maar ook met artikelen en romans die vaak een feministische boodschap hebben. Zo pleit ze in 1870, onder het pseudoniem Celestine, voor meisjesscholen voor middelbaar onderwijs in haar ''Open brief aan hare vrouwelijke landgenooten''.<br><br> | + | Het leven van [http://resources.huygens.knaw.nl/womenwriters/vre/persons/b2528646-2753-4581-a391-3b86a985087f '''Johanna van Woude'''] (pseudoniem van Sophia Margaretha Cornelia Junius) verloopt niet zo ideaal als dat van de vrouwen in haar romans. Zij ziet haar huwelijk eindigen in een scheiding, en verblijft zelfs op verdenking van vergiftiging van haar echtgenoot in het Huis van Arrest in Haarlem. In 1904 sterft zij, na twee jaar verpleegd geweest te zijn in een gesticht voor geesteszieken te Utrecht. Dit alles lijkt bekend te zijn bij het publiek: '''Thérèse Hoven''' verwijst ernaar in haar ''Levensbericht''.<br><br> |
| - | Van Rees blijft het grootste deel van haar leven gedreven om bij te dragen aan de feministische dialoog in Nederland, ondanks lange verblijven in Duitsland en een toenemende teleurstelling in de Nederlandse pers. Ze onderhoudt contact met Duitse feministen als '''Louise Otto-Peters''', en draagt bij aan de door '''Betsy Perk''' opgerichte vrouwenbladen ''Onze Roeping'' en ''Ons Streven''. Ook vraagt uitgever Bohn haar een reeks op te zetten. In deze ''Bibliotheek van Nederlandse Schrijfsters'' wordt werk van '''Elise van Calcar''', '''Virginie Loveling''', '''Jacoba van Westrheene''' en anderen opgenomen; maar de serie kampt met slechte verkoopcijfers en wordt gestaakt. <br><br> | + | Toch was Van Woude na haar debuut in 1879 al snel een veel gelezen en goed verdienend schrijfster geworden. Ook zij was in 1893 verkozen tot lid van de Maatschappij der Nederlandsche Letterkunde. Tegenover haar uitgever '''J.C. Loman''' stelt ze zich zelfbewust op: ze spoort hem aan tot duidelijke reacties en legt hem ontwerp-contracten voor.<br><br> |
| + | |||
| + | Als redactrice (1889-1902) van de ''Hollandsche Lelie'', een maandblad voor meisjes, geeft ze haar lezeressen raad over hun toekomstige rol: dienstbaarheid aan man en kinderen. Maar zij houdt zich óók bezig met beroepen voor vrouwen. En ook daarover geeft ze adviezen: zo is schrijfster een geschikt beroep – men moet dan wel zorgen dat men een duidelijk handschrift heeft en op net papier schrijft.<br><br> | ||
| + | |||
| + | Kritieken zijn veelal positief – met name vanwege het Hollandse karakter van haar werk, dat gunstig af zou steken bij al die ‘opgeschroefde buitenlandsche romans’. Het ''Hollandsch Binnenhuisje'' wordt in 40 jaar zestien maal herdrukt.<br><br> | ||
| + | |||
| + | Dertig jaar na haar dood wordt op de Utrechtse begraafplaats Kovelswade nog een grafmonument voor haar opgericht. De tekst op de sokkel luidt: ‘Dichteres van het heilig huwelijk en van de muziek des levens. Zij was haar kinderen en duizenden Hollandsche vrouwen een hooge leidster’. | ||
| - | Ook andere tegenslagen maken dat zij steeds meer gedesillusioneerd raakt. Toch blijft Catharina van Rees gedurende de rest van de 19e eeuw productief – deels vanwege constante geldzorgen. Maar ook in die omstandigheden wil ze zich niet aan de voor vrouwen geldende normen onderwerpen, en blijft ze componeren en schrijven. | ||
| Line 18: | Line 23: | ||
| <hr> | <hr> | ||
| <br> | <br> | ||
| - | *Conferences and activities > [http://www.womenwriters.nl/index.php/Travelling_TexTs HERA TTT meetings] > [http://www.womenwriters.nl/index.php/Exhibition Dutch meeting 2015: Workshop and Exhibition] > [http://www.womenwriters.nl/index.php/Nineteenth-century_Dutch_women_authors 19 19th-century Dutch women authors] > Van Rees<br><br> | + | *Conferences and activities > [http://www.womenwriters.nl/index.php/Travelling_TexTs HERA TTT meetings] > [http://www.womenwriters.nl/index.php/Exhibition Dutch meeting 2015: Workshop and Exhibition] > [http://www.womenwriters.nl/index.php/Nineteenth-century_Dutch_women_authors 19 19th-century Dutch women authors] > Van Woude<br><br> |
Current revision
Johanna van Woude
Het leven van Johanna van Woude (pseudoniem van Sophia Margaretha Cornelia Junius) verloopt niet zo ideaal als dat van de vrouwen in haar romans. Zij ziet haar huwelijk eindigen in een scheiding, en verblijft zelfs op verdenking van vergiftiging van haar echtgenoot in het Huis van Arrest in Haarlem. In 1904 sterft zij, na twee jaar verpleegd geweest te zijn in een gesticht voor geesteszieken te Utrecht. Dit alles lijkt bekend te zijn bij het publiek: Thérèse Hoven verwijst ernaar in haar Levensbericht.
Toch was Van Woude na haar debuut in 1879 al snel een veel gelezen en goed verdienend schrijfster geworden. Ook zij was in 1893 verkozen tot lid van de Maatschappij der Nederlandsche Letterkunde. Tegenover haar uitgever J.C. Loman stelt ze zich zelfbewust op: ze spoort hem aan tot duidelijke reacties en legt hem ontwerp-contracten voor.
Als redactrice (1889-1902) van de Hollandsche Lelie, een maandblad voor meisjes, geeft ze haar lezeressen raad over hun toekomstige rol: dienstbaarheid aan man en kinderen. Maar zij houdt zich óók bezig met beroepen voor vrouwen. En ook daarover geeft ze adviezen: zo is schrijfster een geschikt beroep – men moet dan wel zorgen dat men een duidelijk handschrift heeft en op net papier schrijft.
Kritieken zijn veelal positief – met name vanwege het Hollandse karakter van haar werk, dat gunstig af zou steken bij al die ‘opgeschroefde buitenlandsche romans’. Het Hollandsch Binnenhuisje wordt in 40 jaar zestien maal herdrukt.
Dertig jaar na haar dood wordt op de Utrechtse begraafplaats Kovelswade nog een grafmonument voor haar opgericht. De tekst op de sokkel luidt: ‘Dichteres van het heilig huwelijk en van de muziek des levens. Zij was haar kinderen en duizenden Hollandsche vrouwen een hooge leidster’.
SvD, February 2016
- Conferences and activities > HERA TTT meetings > Dutch meeting 2015: Workshop and Exhibition > 19 19th-century Dutch women authors > Van Woude