| Revision as of 16:02, 14 February 2016 (edit) SvDijk (Talk | contribs) (New page: <br>__NOEDITSECTION__ == Catharina van Rees == <br><br><br> [http://resources.huygens.knaw.nl/womenwriters/vre/persons/8c7fe073-4c09-42ee-b331-a078fb82452f '''Catharina van Rees'''] heef...) ← Previous diff |
Current revision (16:41, 14 February 2016) (edit) (undo) SvDijk (Talk | contribs) |
||
| Line 1: | Line 1: | ||
| <br>__NOEDITSECTION__ | <br>__NOEDITSECTION__ | ||
| - | == Catharina van Rees == | + | == Anna van Gogh-Kaulbach == |
| <br><br><br> | <br><br><br> | ||
| - | [http://resources.huygens.knaw.nl/womenwriters/vre/persons/8c7fe073-4c09-42ee-b331-a078fb82452f '''Catharina van Rees'''] heeft als getalenteerd componiste al op jonge leeftijd succes. Toch laat ze de kans schieten om zich voor de muziek te laten opleiden in Parijs, omdat haar moeder dat voor een meisje van haar stand niet betamelijk vindt. Dit betekent echter niet dat Van Rees de rest van haar leven een onderdanige vrouw wordt. Vanaf de jaren zestig zal ze naast haar composities van zich laten horen met biografieën van componisten, maar ook met artikelen en romans die vaak een feministische boodschap hebben. Zo pleit ze in 1870, onder het pseudoniem Celestine, voor meisjesscholen voor middelbaar onderwijs in haar ''Open brief aan hare vrouwelijke landgenooten''.<br><br> | + | [http://resources.huygens.knaw.nl/womenwriters/vre/persons/0b92c5c9-5b46-43dd-9c89-cecd89b8e4b5 '''Anna van Gogh-Kaulbach'''], uit Haarlem, heeft socialisme, feminisme en pacifisme hoog op haar agenda staan, vanaf het begin van haar carrière tot in haar laatste jaren. Ze vertaalt (in 1915) de beroemde roman van '''Bertha von Suttner''': ''Die waffen Nieder!'' (1889), en van '''Neel Doff''' ''Dagen van honger en ellende'' (1915).<br><br> |
| - | Van Rees blijft het grootste deel van haar leven gedreven om bij te dragen aan de feministische dialoog in Nederland, ondanks lange verblijven in Duitsland en een toenemende teleurstelling in de Nederlandse pers. Ze onderhoudt contact met Duitse feministen als '''Louise Otto-Peters''', en draagt bij aan de door '''Betsy Perk''' opgerichte vrouwenbladen ''Onze Roeping'' en ''Ons Streven''. Ook vraagt uitgever Bohn haar een reeks op te zetten. In deze ''Bibliotheek van Nederlandse Schrijfsters'' wordt werk van '''Elise van Calcar''', '''Virginie Loveling''', '''Jacoba van Westrheene''' en anderen opgenomen; maar de serie kampt met slechte verkoopcijfers en wordt gestaakt. <br><br> | + | Lange tijd moest dat werk – de vertalingen even goed als haar vele romans (enkele tientallen vanaf 1897 tot aan haar dood), toneelstukken en kinderboeken – zorgen voor brood op de plank. Dat lukte: haar werk wordt vaak herdrukt, ook in series die een groot bereik hebben (de inkomsten houdt ze bij in een klein groen aantekenboekje). Maar toch is ze genoodzaakt om ook te lenen – onder anderen bij het Ondersteuningsfonds van de Vereeniging van Letterkundigen. Gedurende enige tijd is Anna van Gogh-Kaulbach zelfs de meest begunstigde! Overigens tot haar verdriet: ‘Hè dat gestumper en gechompel en gemier om een beetje geld maakt je soms zoo dol!’. <br><br> |
| + | |||
| + | Als kostwinner en tegelijk moeder van een groot gezin, kent ze de problemen van veel vrouwen. Ze stelt die ook expliciet aan de orde. In ''Levensdoel'' (1899) formuleert een mannelijk personage tegen een vrouw het doel van haar leven: ‘’t Is, mij heel gelukkig te maken door van me te houden’. In dezelfde roman verwijst ze naar een schilderij van '''Jan Toorop''', en beschrijft dat als volgt: ‘een symbolische voorstelling van Noodlot: een tengere, zwarte vrouwenfiguur, de doodsbleeke trekken sprekend van onduldbare pijnen, haar lichaam van onderen met wortels vastgegroeid in de aarde’. <br><br> | ||
| + | |||
| + | Door het groeiende aantal vrouwelijke auteurs komen critici er makkelijk toe vergelijkingen te maken. Die pakken voor Van Gogh-Kaulbach vaak positief uit: hoewel ze ‘niet behoort tot de Allereersten, zoo is haar werk toch bijna altijd aanmerkelijk beter dan dat van de overige boekenschrijvende damesbent’ (1914). | ||
| - | Ook andere tegenslagen maken dat zij steeds meer gedesillusioneerd raakt. Toch blijft Catharina van Rees gedurende de rest van de 19e eeuw productief – deels vanwege constante geldzorgen. Maar ook in die omstandigheden wil ze zich niet aan de voor vrouwen geldende normen onderwerpen, en blijft ze componeren en schrijven. | ||
| Line 18: | Line 21: | ||
| <hr> | <hr> | ||
| <br> | <br> | ||
| - | *Conferences and activities > [http://www.womenwriters.nl/index.php/Travelling_TexTs HERA TTT meetings] > [http://www.womenwriters.nl/index.php/Exhibition Dutch meeting 2015: Workshop and Exhibition] > [http://www.womenwriters.nl/index.php/Nineteenth-century_Dutch_women_authors 19 19th-century Dutch women authors] > Van Rees<br><br> | + | *Conferences and activities > [http://www.womenwriters.nl/index.php/Travelling_TexTs HERA TTT meetings] > [http://www.womenwriters.nl/index.php/Exhibition Dutch meeting 2015: Workshop and Exhibition] > [http://www.womenwriters.nl/index.php/Nineteenth-century_Dutch_women_authors 19 19th-century Dutch women authors] > Van Gogh-Kaulbach<br><br> |
Current revision
Anna van Gogh-Kaulbach
Anna van Gogh-Kaulbach, uit Haarlem, heeft socialisme, feminisme en pacifisme hoog op haar agenda staan, vanaf het begin van haar carrière tot in haar laatste jaren. Ze vertaalt (in 1915) de beroemde roman van Bertha von Suttner: Die waffen Nieder! (1889), en van Neel Doff Dagen van honger en ellende (1915).
Lange tijd moest dat werk – de vertalingen even goed als haar vele romans (enkele tientallen vanaf 1897 tot aan haar dood), toneelstukken en kinderboeken – zorgen voor brood op de plank. Dat lukte: haar werk wordt vaak herdrukt, ook in series die een groot bereik hebben (de inkomsten houdt ze bij in een klein groen aantekenboekje). Maar toch is ze genoodzaakt om ook te lenen – onder anderen bij het Ondersteuningsfonds van de Vereeniging van Letterkundigen. Gedurende enige tijd is Anna van Gogh-Kaulbach zelfs de meest begunstigde! Overigens tot haar verdriet: ‘Hè dat gestumper en gechompel en gemier om een beetje geld maakt je soms zoo dol!’.
Als kostwinner en tegelijk moeder van een groot gezin, kent ze de problemen van veel vrouwen. Ze stelt die ook expliciet aan de orde. In Levensdoel (1899) formuleert een mannelijk personage tegen een vrouw het doel van haar leven: ‘’t Is, mij heel gelukkig te maken door van me te houden’. In dezelfde roman verwijst ze naar een schilderij van Jan Toorop, en beschrijft dat als volgt: ‘een symbolische voorstelling van Noodlot: een tengere, zwarte vrouwenfiguur, de doodsbleeke trekken sprekend van onduldbare pijnen, haar lichaam van onderen met wortels vastgegroeid in de aarde’.
Door het groeiende aantal vrouwelijke auteurs komen critici er makkelijk toe vergelijkingen te maken. Die pakken voor Van Gogh-Kaulbach vaak positief uit: hoewel ze ‘niet behoort tot de Allereersten, zoo is haar werk toch bijna altijd aanmerkelijk beter dan dat van de overige boekenschrijvende damesbent’ (1914).
SvD, February 2016
- Conferences and activities > HERA TTT meetings > Dutch meeting 2015: Workshop and Exhibition > 19 19th-century Dutch women authors > Van Gogh-Kaulbach