| Revision as of 16:01, 14 February 2016 (edit) SvDijk (Talk | contribs) (New page: <br>__NOEDITSECTION__ == Catharina van Rees == <br><br><br> [http://resources.huygens.knaw.nl/womenwriters/vre/persons/8c7fe073-4c09-42ee-b331-a078fb82452f '''Catharina van Rees'''] heef...) ← Previous diff |
Revision as of 16:09, 14 February 2016 (edit) (undo) SvDijk (Talk | contribs) Next diff → |
||
| Line 1: | Line 1: | ||
| <br>__NOEDITSECTION__ | <br>__NOEDITSECTION__ | ||
| - | == Catharina van Rees == | + | == Amy de Leeuw == |
| <br><br><br> | <br><br><br> | ||
| - | [http://resources.huygens.knaw.nl/womenwriters/vre/persons/8c7fe073-4c09-42ee-b331-a078fb82452f '''Catharina van Rees'''] heeft als getalenteerd componiste al op jonge leeftijd succes. Toch laat ze de kans schieten om zich voor de muziek te laten opleiden in Parijs, omdat haar moeder dat voor een meisje van haar stand niet betamelijk vindt. Dit betekent echter niet dat Van Rees de rest van haar leven een onderdanige vrouw wordt. Vanaf de jaren zestig zal ze naast haar composities van zich laten horen met biografieën van componisten, maar ook met artikelen en romans die vaak een feministische boodschap hebben. Zo pleit ze in 1870, onder het pseudoniem Celestine, voor meisjesscholen voor middelbaar onderwijs in haar ''Open brief aan hare vrouwelijke landgenooten''.<br><br> | + | De Haarlemse [http://resources.huygens.knaw.nl/womenwriters/vre/persons/dac10f74-7958-4251-9dad-89648283a45f '''Amy de Leeuw'''] is één van die schrijfsters die als kind vooral door hun vader waren aangespoord om zich aan het schrijven te zetten (net als '''Anna Maria van Schurman''' en '''Juliana de Lannoy'''). Van moeders kant is het eveneens een man, de grote Zocher, haar grootmoeders tweede echtgenoot, die haar op zijn kwekerij de liefde voor het tuinvak bijbrengt. Zodoende publiceert zij al vanaf haar twintigste In ‘t vrije veld. Brieven van een Landmeisje aan jonge dames. Deze ‘jonge dames’, die zij aanvankelijk ‘benijd had om haar meerdere ontwikkeling’, brengt zij zo enige kennis bij van de natuur. Het gaat namelijk om leeftijdgenoten die bijvoorbeeld denken dat spinazie aan bomen groeide. Hier ziet ze kennelijk een taak voor zichzelf.<br><br> |
| - | Van Rees blijft het grootste deel van haar leven gedreven om bij te dragen aan de feministische dialoog in Nederland, ondanks lange verblijven in Duitsland en een toenemende teleurstelling in de Nederlandse pers. Ze onderhoudt contact met Duitse feministen als '''Louise Otto-Peters''', en draagt bij aan de door '''Betsy Perk''' opgerichte vrouwenbladen ''Onze Roeping'' en ''Ons Streven''. Ook vraagt uitgever Bohn haar een reeks op te zetten. In deze ''Bibliotheek van Nederlandse Schrijfsters'' wordt werk van '''Elise van Calcar''', '''Virginie Loveling''', '''Jacoba van Westrheene''' en anderen opgenomen; maar de serie kampt met slechte verkoopcijfers en wordt gestaakt. <br><br> | + | In haar ''Herinneringen'' (1928) zal ze inderdaad schrijven dat ze rond die tijd besluit om schrijfster te worden: ‘Niet omdat ik dat zo graag wou worden. Maar omdat ik iets te zeggen had’. ''De Gids'' gaat in 1875 enthousiast op haar ''Brieven van een Landmeisje'' in, en uitgever '''Jan Pieter de Keyser''' verzoekt haar om bijdragen te leveren aan zijn ''Tijdspiegel''.<br><br> |
| + | |||
| + | Tuinen en de natuur vormen het beginpunt, maar het buitenland ‘drukte den eigenlijken journalistieken stempel op haar werk’, zoals zij zelf zegt. In het buitenland bezoekt De Leeuw ook de Nobelprijswinnares '''Selma Lagerlöf''', die toch ‘niet gemakkelijk te bereiken’ is: ‘Vooral ‘s zomers woont zij in landelijke afzondering, ver van spoorwegverkeer, en moedigt omgang met vreemden niet aan’. Maar Amy de Leeuw wordt ontvangen en vertelt daarover: ‘het was mij een eigenaardig genot....’. | ||
| - | Ook andere tegenslagen maken dat zij steeds meer gedesillusioneerd raakt. Toch blijft Catharina van Rees gedurende de rest van de 19e eeuw productief – deels vanwege constante geldzorgen. Maar ook in die omstandigheden wil ze zich niet aan de voor vrouwen geldende normen onderwerpen, en blijft ze componeren en schrijven. | ||
| Line 18: | Line 19: | ||
| <hr> | <hr> | ||
| <br> | <br> | ||
| - | *Conferences and activities > [http://www.womenwriters.nl/index.php/Travelling_TexTs HERA TTT meetings] > [http://www.womenwriters.nl/index.php/Exhibition Dutch meeting 2015: Workshop and Exhibition] > [http://www.womenwriters.nl/index.php/Nineteenth-century_Dutch_women_authors 19 19th-century Dutch women authors] > Van Rees<br><br> | + | *Conferences and activities > [http://www.womenwriters.nl/index.php/Travelling_TexTs HERA TTT meetings] > [http://www.womenwriters.nl/index.php/Exhibition Dutch meeting 2015: Workshop and Exhibition] > [http://www.womenwriters.nl/index.php/Nineteenth-century_Dutch_women_authors 19 19th-century Dutch women authors] > De Leeuw<br><br> |
Revision as of 16:09, 14 February 2016
Amy de Leeuw
De Haarlemse Amy de Leeuw is één van die schrijfsters die als kind vooral door hun vader waren aangespoord om zich aan het schrijven te zetten (net als Anna Maria van Schurman en Juliana de Lannoy). Van moeders kant is het eveneens een man, de grote Zocher, haar grootmoeders tweede echtgenoot, die haar op zijn kwekerij de liefde voor het tuinvak bijbrengt. Zodoende publiceert zij al vanaf haar twintigste In ‘t vrije veld. Brieven van een Landmeisje aan jonge dames. Deze ‘jonge dames’, die zij aanvankelijk ‘benijd had om haar meerdere ontwikkeling’, brengt zij zo enige kennis bij van de natuur. Het gaat namelijk om leeftijdgenoten die bijvoorbeeld denken dat spinazie aan bomen groeide. Hier ziet ze kennelijk een taak voor zichzelf.
In haar Herinneringen (1928) zal ze inderdaad schrijven dat ze rond die tijd besluit om schrijfster te worden: ‘Niet omdat ik dat zo graag wou worden. Maar omdat ik iets te zeggen had’. De Gids gaat in 1875 enthousiast op haar Brieven van een Landmeisje in, en uitgever Jan Pieter de Keyser verzoekt haar om bijdragen te leveren aan zijn Tijdspiegel.
Tuinen en de natuur vormen het beginpunt, maar het buitenland ‘drukte den eigenlijken journalistieken stempel op haar werk’, zoals zij zelf zegt. In het buitenland bezoekt De Leeuw ook de Nobelprijswinnares Selma Lagerlöf, die toch ‘niet gemakkelijk te bereiken’ is: ‘Vooral ‘s zomers woont zij in landelijke afzondering, ver van spoorwegverkeer, en moedigt omgang met vreemden niet aan’. Maar Amy de Leeuw wordt ontvangen en vertelt daarover: ‘het was mij een eigenaardig genot....’.
SvD, February 2016
- Conferences and activities > HERA TTT meetings > Dutch meeting 2015: Workshop and Exhibition > 19 19th-century Dutch women authors > De Leeuw